Hallo medereizigers, hier dan het eerste verhaal van de vliegreis en aankomst in Chipangali! Ten eerste, alles ging behalve wat kleine dingetjes, goed op de luchthavens. Schiphol was een hele rustige incheck tot bagagechecks, daar moest ik alles open en af doen. Daarna kon ik verder en meteen een stukje verderop was al de gate. Ik was lekker op tijd. Rustige vlucht. Ik zat naast een Franse vader en zijn kleine zoontje. Luchthaven München: supermodern en snel. Ik kon me met de metroshuttlesnel verplaatsen naar de gate, geen tussentijdse check. De paspoortcontrole daar was heel snel en top! Vliegtuig naar Johannesburg was van alle gemakken voorzien. Mijn eerst malariatablet tijdens de warme maaltijd ingenomen, nog geen problemen! De wachtrij kwam pas op Tambo AirPort Johannesburg, zenuwachtig om te laat te komen, maar alles werd weer geregeld. Bij bagagecheck werd een klein item eruit gehaald, de taperol. Gevaarlijk zei de douanemedewerker. Ok?!

Aankomst op Bulawayo Airport Joshua Nkomo ging soepel, visa was even papierwerk goed regelen en klaar. En tot mijn genoegen stond mijn grote koffer klaar bij de bagageband. Alles top!

Bij aankomst in de aankomsthal geen medewerker van Chipangali te vinden! Afwachten stond in de pre-departure informatie. Na een tijdje toch maar gaan bellen, dachten ze dat ik pas morgen 1 april zou arriveren! Maar goed, Meykaila, dochter van Mr en Mrs Wilson kwam me oppikken. De reis ging nu echt beginnen. Na een 45-minuten rit door de Zimbabwaanse steppe reden we door de poorten van Chipangali. Daar werd ik gelijk naar cottage 7 gebracht, omdat zondagmiddag en de hele maandag vrij zijn op Chipangali. Meteen kennisgemaakt met wat vrijwilligers: Hannah en David (uit NL) Ik kon me daarna even terugtrekken na alle indrukken. Om 18:30 begint het avondeten en daar zaten wat andere vrijwilligers. Na het eten zouden we om 19:30 een film kijken, maar de stroom viel uit. Ik was moe en toe aan rust. In de nacht is de sterrenhemel overweldigend mooi en de omgeving van Chipangali is sprookjesachtig!

De eerste dieren die ik zag waren de huisdieren: Astrid de kat en Luna een hondje. Beiden kwamen gelijk snuffelen. Luna kwam meteen op schoot!

De eerste dag

Na een heerlijke nacht slapen, wakker worden met leeuwengebrul. Koude douche! Hup er in en er uit!

Ontbijt, ik was wat later dan de rest, dus zij waren al klaar, maar ik kon nog drie toastjes eten en een kop instant koffie regelen. Daarna al gauw meegelopen naar de nursery, om de eerste kleine eendjes en gansjes te voeden. Ook om grasshoppers te vangen voor de kameleon. Die zijn wel erg snel. In de blakende zon. Geen succes geboekt nog. Daarna even gechilld en om 10:30 stond de bus klaar om naar de stad Bulawayo te rijden, maar geen volle tank, dus dat moest nog. Had ik nog even tijd om mijn paspoort te halen voor een telefoonchip, want daarvoor moet je je paspoort laten zien. Na de rit naar Bulawayo liet Mrs Wilson me zien waar ik de chip kan regelen, maar het systeem deed het niet. Dus ik kon mee met de andere vrijwilligers om boodschappen te doen en te lunchen. Ik schrijf nu vanuit Brooks, een lunchcafé en vanaf hier gaat het verhaal verder! Tot later deze week! Veel liefs en knuffel Marloes! ????